نقش بیمه‌ها در افزایش آمار گردشگران سلامت
نقش بیمه ها در گردشگری سلامت ، نقشی راهبردی است. گرچه هزینه‌های درمان در ایران، غیرقابل مقایسه با کشورهای توسعه یافته و حتی بسیاری از کشورهای همسایه است، اما برای یک گردشگر سلامت، بسیار پراهمیت است که بیمه تکمیلی او در کشور مقصد هم پذیرفته شود. رضا مافی، مشاور توسعه بازار هم درباره ضرورت تعریف بیمه‌ها در حوزه گردشگری سلامت می‌گوید: خدمات پزشکی در ایران با توجه به کیفیت موجود، معمولا نسبت به بسیاری از کشورها ارزان تر است، اما با این وجود همواره مسائلی وجود دارد که مسبب نگرانی گردشگران سلامت است. به عنوان مثال هزینه‌های پیش بینی نشده بیمار یا افزایش قیمتی که ناشی از لزوم وجود یک همراه با بیمار است که این نگرانی ها با تعریف شکلی از بیمه یا تشخیص کامل بیماری و برآورد صحیح هزینه‌ها می تواند برطرف شود. همچنین نباید از نظر دور بماند که در هر صورت، گردشگری سلامت یکی از اقسام گردشگری است، پس ضروری است که تمام چالش های جذب توریست در این شکل از گردشگری مورد توجه قرار گیرد.
حسن راشکی، فعال حوزه گردشگری سلامت که پیشتر نیز مسئولیت اداره گردشگری سلامت وزارت بهداشت را بر عهده داشته است، به اهمیت تعریف بیمه های درمانی مشترک در جذب گردشگر سلامت اشاره می‌کند و می‌گوید: بیشتر کشورهای عضو اکو برای دریافت خدمات درمانی به کشور غیر از عضو اکو مراجعه می‌کنند. برای توسعه گردشگری سلامت می‌توان اقدام مناسبی برای تسهیل در امر ویزا انجام شود و توسعه راه‌های دسترسی می‌تواند در توسعه خدمات گردشگری سلامت موثر باشد. همچنین ایجاد بیمه مشترک بین کشورها نیز در توسعه گردشگری این بخش موثر است.
به گفته راشکی، گردشگری سلامت در جهان بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار گردشگر مالی دارد و کشورهای عضو اکو در این زمینه نقش اساسی دارند و خدمات قابل توجهی توسط کشورهای عضو اکو دریافت می‌شود، اما به طور کلی، صنعت گردشگری سلامت در بین کشورهای عضو اکو نیاز به توجه بیشتری دارد.
بیمه سفر و بیمه درمانی، نیازهای ضروری بیمار خارجی
تعریف کردن یک بسته بیمه ای برای بسیاری از گردشگران سلامت، بسیار مهم است و به آنها آرامش خاطر و اطمینان می‌دهد. این بیمه باید در همه طول سفر، همراه با گردشگر سلامت باشد.
محمد پناهی که پیشتر نیز مسئولیت دبیری شورای راهبری گردشگری سلامت سازمان میراث فرهنگی را بر عهده داشته است، به اهمیت بیمه بودن گردشگر سلامت تاکید می‌کند و یادآور می‌شود: گردشگر سلامتی که وارد کشور می‌شود باید بیمه شود، هم بیمه سفر و هم بیمه درمانی. در این راستا، باید شرکت‌های بیمه‌ای ما ورود کنند و بسته بیمه‌ای بدهند.
او تاکید دارد: از ورود تا خروج گردشگر سلامت سه مرحله وجود دارد. مرحله نهایی ما مرحله پیگیری بعد از ترخیص بیمار است، بیماری که ترخیص می‌شود باید پی آن را گرفت که مشکلات بعد از جراحی نداشته باشد. بعد از خروج از بیمارستان، نیاز به مرحله اقامتی وجود دارد، چرا که گردشگر سلامت ممکن اس تصمیم بگیرد یکی دو روز در ایران بماند و بنابراین باید سازوکارهای آن را هم ببینیم، باید خدمات مربوط به بعد از ترخیص را هم ببینیم و این کار مشترکی است و باید همه دستگاه‌ها با هم هماهنگ باشند.
در تمام این مراحل، وجود بیمه‌های مختلف می تواند هم هزینه های درمان بیمار خارجی را کاهش دهد و هم رضایتمندی او را بالاتر ببرد.
بازی برد- برد بین بیمه‌ها و گردشگر سلامت
تعریف بیمه‌های درمانی برای گردشگران سلامت و یا پذیرش بیمه‌های درمانی آنان، نیاز به زیرساخت‌هایی دارد که تامین این زیرساخت‌ها می تواند رغبت گردشگران سلامت را برای سفر به ایران، مضاعف کند.
وحید رضا محب پور که سرپرستی اداره گردشگری سلامت وزارت بهداشت را در کارنامه کاری خود دارد، به همین مشکلات زیرساختی در حوزه گردشگری سلامت اشاره می‌کند و می‌گوید: ما برای گردشگری سلامت به لحاظ زیرساختی دچار مشکل هستیم، از جمله بحث حمل و نقل و نیز تخت های بیمارستانی که باید بهبود بخشیده شود. بحث بیمه‌های بین المللی و انتقال پول نیز بحث مهمی است که باید زیرساخت‌های آن در سطح بین الملل حل و فصل شود. شرکت‌های تسهیل کننده نیز می‌توانند دلالان را ساماندهی کنند که با اقدامات صورت گرفته در سازمان گردشگری باید تعداد این شرکت‌های گردشگران به قدری رشد کنند تا دست دلالان کوتاه شود.
دکتر مهدی حسین زاده، کارشناس صنعت بیمه که در حوزه گردشگری سلامت نیز فعال است، درباره ضرورت تقویت بیمه ها برای جذب گردشگر سلامت می‌گوید: اینکه تصور کنیم همه گردشگران سلامت از تمکن مالی بالایی برخوردار هستند و پس نیازی به خدمات بیمه ای ندارند، تصور اشتباهی است. اول اینکه باید در نظر داشته باشیم که بسیاری از گردشگران سلامت در زمره طبقات متوسط و حتی فقیر جامعه خودشان هستند و برایشان بسیار مهم است که در کشور مقصد، بیمه درمانی داشته باشند و یا حداقل بیمه آنها مورد تایید مراکز درمانی کشور مقصد هم باشد.
او ادامه می‌دهد: در وهله دوم نیز باید در نظر بگیریم که حتی اگر بیمار خارجی، اوضاع مالی مطلوبی هم داشته باشد، باز هم قطعا برای این بیمار، کاهش هزینه‌های درمانی مهم است. این بیمار در گام اول، هزینه و کیفیت درمان در کشورهای مختلف را با همدیگر مقایسه می‌کند و سپس تصمیم می‌گیرد که در مرکزی به فعالیت درمانی اش ادامه دهد که هم با کیفیت باشد و هم هزینه هایش به نسبت سایر مراکز مشابه در کشورهای مختلف، معقول و منطقی باشد. بنابراین می‌بینیم که هم برای بیمار طبقات فقیر و هم برای اغلب بیمار طبقات متمکن، داشتن بیمه درمانی یک امتیاز محسوب می‌شود که می‌تواند برای انتخاب کشور مقصد بیمار خارجی، تعیین کننده باشد.
البته در این بین، بیمه‌های درمانی نیز منتفع خواهند شد و توان بیمه‌ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد. فرض کنید وقتی بیماران خارجی متعددی از کشورهای مختلف به ایران بیایند، خیلی از آنها نیاز به بیمه‌های درمانی خواهند داشت. در این صورت اگر زیرساخت‌های بیمه‌ای کشور برای پوشش این بیماران خارجی، گسترده باشد، هم بیمار خارجی با رضایتمندی، کشور را ترک خواهد کرد و هم بیمه‌های درمانی نیز می‌توانند منابع ارزی جدیدی جذب کنند که با آن، منابع بیمه‌ها از مصارف آن پیشی خواهد گرفت.
گزارش: امین جلالوند
نظرات بسته شده است.