آموزش تخصصی گام نخست در ارتقا گردشگری در دسترس

نسیم خورسندی، کارشناس گردشگری در دسترس سفیران سلامت کویر| گردشگری یکی از بزرگترین و سریع‌ترین بخش‌های اقتصادی در جهان است. بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، 1.32 میلیارد نفر در سال 2017 حداقل به یک کشور خارجی سفر کرده‌اند. در این راستا گونه‌ها و بازارهای متنوع گردشگری، از جمله گردشگری قابل دسترس ظهور پیدا کرده است که خواستار ارائه محصولات و خدمات به طیف وسیعی از جامعه است که به هر علتی ممکن است برای استفاده از خدمات رایج گردشگری با مشکل مواجه باشند.
این اقلیت بزرگ شامل معلولین (جسمی حرکتی،شنوایی،بینایی و شناختی)، سالمندان و زنان باردار و کودکان است.
دور ماندن این اقلیت از چرخه گردشگری تنها به دلیل محدودیت فیزیکی و شناختی این افراد نیست بلکه ناتوانی جامعه در نحو برخورد و ارتباط با افراد دارای معلولیت نیز موثر است.
به عبارتی عدم آشنایی با نیازهای این اقلیت یکی از بزرگترین موانع توسعه گردشگری در دسترس است چرا که این نا آشنایی گاها باعث ایجاد ضربات روحی و حتی فیزیکی به مسافران دارای محدودیت می‌شود.
بنابراین وجود آموزش تخصصی امری ملزم برای توسعه و ارتقا گردشگری در دسترس است و لازم است در این راستا راهنمایان گردشگری، پرسنل مراکز اقامتی، آژانس‌های مسافرتی و به ویژه شرکت‌های تسهیلگر گردشگری سلامت آموزش‌های لازم را به صورت تخصصی ببینند.
ضرورت آموزش گردشگری در دسترس در ایران
آموزش‌های مناسب به فعالان این عرصه سبب می‌شود که مهمانان سالخورده و معلول احساس رضایت بیشتری داشته باشند و حتی در برخی مواقع رفتار‌های شایسته با مهمان‌ها باعث می‌شود محدودیت‌های فیزیکی و ساختاری به چشم نیاید.
آموزش در حیطه گردشگری در دسترس کمک شایانی به تغییر نگرش کارمندان و شاغلان در صنعت گردشگری در ارتباط با افراد معلول می‌کند. نگرش‌های موجود تا حدود زیادی به دلیل نداشتن دانش کافی، عدم درک صحیح و عمیق است. به طور کلی لزوم توامندسازی پرسنل صنعت گردشگری را می‌توان در چند دسته تقسیم‌بندی کرد:

1. مزایای اقتصادی گردشگری در دسترس
• جامعه آماری بالا
• کمک به کاهش فصلی بودن این صنعت
• افزایش تقاضا

2. افزایش کیفیت در چرخه گردشگری
3. توسعه گردشگری پایدار
4. حقوق بشر و حق شهروندی

لزوم آموزش گردشگری در دسترس در شرکت‌های تسهیلگر گردشگری سلامت
همان طور که اشاره شد مخاطب‌های این نوع گردشگری افراد دارای معلولیت (حرکتی،شناخت،بینایی و شنوایی) و همچنین سالمندان و افراد دارای بیماری خاص (دیابت، تنفسی، قلبی و افراد دارای رژیم غذایی خاص) هستند. معلولین تقریبا 15 درصد و سالمندان نزدیک به 9.3 درصد از کل جمعیت جهان را شامل می‌شوند بنابراین با بازار بزرگی روبرو هستیم که بیش از سایر اقشار جامعه به خدمات سلامت و درمان نیازمند هستند.
گردشگری پزشکی و تهمیت دسترس‌پذیری
این سفر عموما برای درمان بیماری یا انجام عمل جراحی و یا چک‌آپ سلامت گردشگر در کلینیک‌ها و بیمارستان‌های کشوری با امکانات پزشکی بالا و هزینه‌های درمانی مناسب انجام می‌گیرد.
بنابراین افراد دارای بیماری زمینه ای و دارای هر نوع محدودیت، مخاطبان مناسب و وفاداری برای این بخش از گردشگری هستند.
گردشگری درمانی و اعمیت دسترس‌پذیری
سفر درمانی به مراکز دارای منابع و خدمات درمانی طبیعی تحت نظارت پزشک را گردشگری طبیعت درمانی می‌گویند. این منابع و خدمات طبیعی شامل چشمه‌های آب گرم، دریاچه نمک، آفتاب درخشان، لجن طبی، ماساژ طبی، حمام گیاهی و همچنین محیط زیست زیبا، پاک و آرام به منظور بهبود بیماران پوستی، تنفسی، روماتولوژی، عضلانی و یا گذراندن دوران نقاهت بعد از درمان و عمل‌های جراحی صورت می‌گیرد.
موارد درمانی ذکرشده برای بیماران دارای معلولیت به خصوص حرکتی و همچنین سالمندان و افراد دارای بیماری خاص به شدت موثر و مفید خواهد بود.
اما چالش بسیار بزرگ قبل از ورود این مخاطبان به صنعت گردشگری سلامت وجود دارد و آن عدم آموزش و ناآگاهی فعالان از مبحث مناسب فیزیکی و فرهنگی و تعامل با افراد دارای معلولیت است که در صورت رفع این موانع می‌توان از این بازار نوظهور و رو به رشد استفاده کرد.
بنابراین لازم است برای اجرای این طرح و بهبود گردشگری در دسترس، کمیته‌ای با این عنوان در وزارت میراث فرهنگی و صنایع دستی تشکیل شود تا بتوان با همکاری ذی‌نفعان این صنعت و همچنین همیاری وزارت بهداشت و درمان از مزایای این گردشگری همچون کشور‌های دیگر استفاده کرد.
همچنین باتوجه به پتانسیل‌های بالای کشورمان در گردشگری سلامت و درمانی و دیگر اقسام گردشگری وارد شبکه گردشگری در دسترس جهانی شویم.