این ۵۰۰مین مطلب مدتورپرس است

یادداشتی از رضا جمیلی، سردبیر خبرگزاری گردشگری سلامت ایران

امروز ۲۸م اردیبهشت ۱۳۹۸ است و این ۵۰۰مین مطلبی است که در مدتورپرس منتشر می‌شود. روزی که این راه را آغاز کردیم، در بحبوحه تغییر و تحولات سریع اقتصاد و سیاست گمان نمی‌بردیم که در کمتر از یک سال بتوانیم ۵۰۰ مطلب را در حوزه سلامت دیجیتال و گردشگری سلامت، تولید و منتشر کنیم. گمان نمی‌کردیم در زمانه ای که صنوف و بخش‌های مختلف اقتصادی چندان انگیزه و دلخوشی‌ای برای حرف زدن و گفت‌وگو و تبادل نظر و اندیشه ندارند، بتوانیم میانجی خوبی برای یک صنعت  باشیم. صنعتی روبه‌رشد که باورش داریم و می‌دانیم اگر برخی کج‌کارکردها و آسیب‌های فعلی‌اش برطرف شود، تا چه اندازه می‌تواند یاری‌گر اقتصاد نحیف و زخم‌خورده کشورمان باشد.

اما تجربه چندماهه گذشته، تجربه‌ای که از تولید و انتشار ۵۰۰ مطلب به دست آوردیم نشان می‌دهد که هر جا خلا گفتمانی داشته باشد، هر فضایی که امکان و تریبونی برای شنیده شدن صدایش وجود نداشته باشد، اگر رسانه‌ای منصف در میانه بایستد و حرف همه طرف‌ها را با استانداردهای درست رسانه‌ای منعکس کند، گوش‌هایی برای شنیدن پیدا خواهد کرد.

حالا مدتورپرس، خبرگزاری و رسانه گردشگری سلامت ایران، می‌تواند به راهی که آمده، به سعی و جهد خودش، به این ۵۰۰ مطلبی که منتشر کرده مباهات کند و بابت همراهی و دلگرمی و حمایتی که در این مدت از همه بازیگران این فضا دیده به خود ببالد. و چه چیزی دلگرم‌کننده‌تر از این برای یک رسانه، که مخاطبانش آن را و مطالبش را و رویه‌ها و فرازها و فرودهایش را دنبال کنند، در هنگامه خطا و ضعف، هشدارش دهند و در هنگامه سختکوشی، انگیزه و انرژی.

این راهی بوده که من و همکارانم در رسانه‌ای تازه‌متولد و خالی از سرمایه‌های متداول اقتصاد رسانه، اما سرریز از شوق و امید تا اینجا طی کرده‌ایم. و حالا باور داریم که دیر نیست روزگار و تاریخی که من در مقام یکی از اعضای تحریریه این رسانه، بخواهم از انتشار ۵هزارمین یا حتی ۵۰ هزارمین مطلب‌مان بنویسم. تا آن روز تنها دلخوشی ما و بزرگترین موتور پیش‌برنده این رسانه، که خود را سفیر گردشگری پزشکی کشور می‌داند و برای توسعه و ترقی اقتصاد سلامت کشور تلاش می‌کند، کسی نیست جز شما مخاطبان فرهیخته و عزیزتر از جان ما. چراکه همان‌گونه که شیخ شیرین‌سخن شیراز گفته، تلاش و جهد ما، بی یاری دوستان ره به جایی نخواهد برد:

ز حرص من چه گشاید تو ره به خویشتنم ده

که چشم سعی ضعیف است بی چراغ هدایت

مرا به دست تو خوشتر هلاک جان گرامی

هزار باره که رفتن به دیگری به حمایت