خیز استان یزد برای حرکت در مسیر توسعه گردشگری سلامت
توسعه گردشگری سلامت در استان یزد در حال شکوفایی است، به گونهای که این استان تاریخی با دارا بودن مراکز درمانی مجهز موفق شده است که علاوه بر جذب بیماران داخلی از استانهای مختلف، توریستهای سلامت را هم از کشورهای گوناگون جذب کند
از نظر نسبت تعداد پزشک به جمعیت، استان یزد دارای جایگاه نخست در کشور است. همچنین وجود مراکز درمانی پیشرفته در کنار کادر درمانی مجرب موجب شده است که مسیر توسعه گردشگری سلامت در استان یزد هموار باشد.
به گزارش خبرگزاری گردشگری سلامت ایران، دکتر نوری شادکام، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نیز با اشاره به توانمندیهای استان یزد برای ارائه خدمات درمانی به بیماران داخلی و خارجی، یادآور میشود: در استان یزد ۱۹ بیمارستان دولتی و غیردولتی به بیماران خدمات ارائه میکنند که بیشترین آمار بیماران بستری شده در این مراکز از استانهای جنوب و جنوب شرق کشور است. همچنین بیشترین علت مراجعه بیماران غیربومی به مراکز درمانی استان یزد برای بهرهگیری از خدمات درمانی ناباروری، قلب و عروق، بیماریهای داخلی و سرطان است.
معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، رعایت تعرفههای درمانی در بخشهای دولتی و خصوصی و رعایت حقوق بیماران غیربومی را از دیگر دلایل رونق گردشگری سلامت در استان یزد میداند و میگوید: در این زمینه شش بیمارستان، مجوزهای مربوط به راهاندازی بخش گردشگری سلامت را دریافت کردهاند و در حال خدمات رسانی به بیمارانی از استانهای همجوار و همچنین مراجعه کنندگانی از کشورهای حوزه خلیج فارس، عراق و پاکستان هستند.
همچنین او درخصوص میزان درآمدزایی صنعت گردشگری سلامت در استان یزد هم خاطرنشان میکند: اگر هر بیمار غیربومی برای ورود به این استان حداقل ۱۰ میلیون ریال شامل هزینه درمان، اقامت، غذا، کرایه و … هزینه کند با احتساب ورود سالانه یک و نیم میلیون بیمار و همراه آنان به استان یزد، سالانه هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان در این خطه هزینه میشود که رقم قابل توجهی است.
عمده چالشهای پیش روی صنعت گردشگری سلامت در استان یزد
استان یزد به عنوان استانی تاریخی توانسته است که علاوه بر جذب بیماران ایرانی از استانهای مختلف، بیماران خارجی را هم از کشورهای مختلف جذب کند، اما در این مسیر با چالشهای متعددی نیز دست و پنجه نرم میکند.
مصطفی فاطمی که سرپرستی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان یزد را هم در کارنامه کاری خود دارد، با اشاره به بخشی از مشکلات پیش روی گردشگری استان یزد تاکید میکند: متاسفانه روندی که در بحث گردشگری سلامت در استان یزد داریم، چندان مطلوب نیست. مثلا برخی از بیمارانی که به مراکز درمانی یزد مراجعه میکنند، گرچه از خدمات درمانی با تعرفه پایین بهرهمند میشوند، اما در بحث گردشگری و همچنین اقامت، منفعت چندانی برای استان یزد ندارند. درواقع، برخی بیماران برای اقامت خود از چادرهای مسافرتی، خانههای مسافر و خانههای بدون مجوز استفاده میکنند که این موارد نمیتواند برای ما درآمدی در بحث اقتصاد گردشگری داشته باشد.
او با اشاره به ظرفیتهای توسعه گردشگری سلامت در استان یزد معتقد است با وجود ظرفیتهای فراوان در رشتههای تخصصی چون ناباروری، زیبایی، چشم و دندانپزشکی و پذیرش بیمارانی از کشورهای مختلف، باید بازنگری جدی در بحث سلامت استان به منظور رونق بیشتر گردشگری سلامت صورت گیرد.
وی با بیان اینکه مراکز درمانی استان یزد، ظرفیت پذیرش سالانه سه میلیون نفر غیربومی را دارد، تصریح میکند: از خود استان هم سالانه حدود سه و نیم میلیون نفر به بیمارستانها، مراکز درمانی و مطبها مراجعه میکنند. در مجموع میتوان گفت در حال حاضر پنج میلیون نفر بیمار بومی و غیر بومی در مراکز درمانی یزد پذیرش میشوند.
همچنین دکتر مینا مخلوقی، فعال صنعت گردشگری سلامت که در مراکز درمانی بخش خصوصی استان یزد هم فعالیت دارد، با اشاره به بخشی از مشکلات صنعت گردشگری سلامت در این استان، تاکید میکند: در استان یزد، شاید بزرگترین مشکلی که در صنعت گردشگری سلامت با آن مواجه هستیم، بحثهای فرهنگی باشد. به این معنی که هنوز این صنعت سودآور در این استان نهادینه نشده است، طوری که حتی برخی مسئولان بومی هم اعتقادی به توریسم درمانی ندارند.
او با اشاره به چالشهای پیش روی توسعه گردشگری سلامت در استان یزد توضیح میدهد: این باور در بین برخی مردم و مسئولان در استان یزد وجود دارد که حضور گردشگر سلامت در این استان موجب میشود که حق بیمار بومی ضایع شود و مثلا تصور میشود تختهای بیمارستانی که حق مردم بومی است، از سوی بیماران خارجی اشغال میشود. به دلیل همین تصورات، فعالان صنعت گردشگری سلامت در استان یزد باید قبل از هر اقدامی، برای تغییر و اصلاح این باورها قدم بردارند.
به گفته مخلوقی، مردم و مسئولان بومی باید به این باور برسند که حضور گردشگر سلامت در یزد به رشد و توسعه شهرشان منجر میشود و در نهایت این مردم بومی هستند که حتی در یک بازه زمانی کوتاه مدت از منافع اقتصادی حضور گردشگران سلامت در شهرشان بهرهمند میشوند.
البته نباید از خاطر برد که در صورت افزایش تعداد توریستهای سلامت در هر شهری، باید متولیان سلامت نیز به فکر افزایش تختهای بیمارستانی ویژه گردشگران سلامت باشند تا افزایش تعداد گردشگران سلامت به کمبود تختهای بیمارستانی منجر نشود. اگر این هنر مدیریتی وجود داشته باشد که به موازات افزایش تعداد گردشگران سلامت، زیرساختهای درمانی نیز ارتقا پیدا کند، آنگاه نگاه مردم بومی نیز به پدیده افزایش تعداد گردشگران سلامت متفاوت میشود و از حضور توریستهای درمانی استقبال خواهد شد.
گزارش: امین جلالوند