نگاهی به مهمترین موانع توسعه گردشگری سلامت
در اغلب کشورهای توسعه یافته و حتی در برخی کشورهای در حال توسعه، گردشگری سلامت در زمره پنج منبع مهم تولید ناخالص داخلی شناخته میشود، طوری که سود سالانه آن در جهان، بیش از صد میلیارد دلار تخمین زده میشود، اما در کشور ما به دلیل حل نشدن موانع توسعه گردشگری سلامت ، پیش بینی میشود که در بهترین حالت، ایران فقط سهم نیم درصدی از این بازار بزرگ جهانی داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری گردشگری سلامت ایران، در چند دهه گذشته، زیرساخت و برنامهریزی درستی برای توسعه گردشگری سلامت در کشور انجام نشده و این صنعت برای ارتقا و توسعه در ایران با موانع متعددی مواجه است.
حضور دلالان و افراد غیر متخصص در حوزه گردشگری سلامت، یکی از مهمترین موانع توسعه گردشگری سلامت است. این مشکل موجب شده است که در وهله اول، گردشگر سلامت با نارضایتی، کشور را ترک کند و اعتبار گردشگری سلامت در ایران هم افول کند. همچنین بیشتر سود این صنعت در ایران نیز به جیب دلالان میرود. به دلیل نوسانات ارزی اخیر نیز انتظار می رود که دلالان غیرقانونی در آینده نیز بیشتر در این صنعت، جولان بدهند.
همچنین نباید از خاطر برد که بسیاری از مراکز درمانی کشور، فاقد امکانات استاندارد برای ارائه خدمات به گردشگران سلامت هستند و خیلی از گردشگران حاضر نیستند که به این مراکز فاقد امکانات مجهز، مراجعه کنند.
از سوی دیگر، تبلیغات ضعیف در حوزه گردشگری سلامت موجب شده است که آن دسته از مراکز درمانی هم که واقعا امکانات و تجهیزات مناسبی برای جذب گردشگر سلامت دارند، نتوانند خدمات خود را به گردشگران سلامت معرفی کنند.
افزون بر این، گردشگری سلامت، صرفا با در اختیار داشتن پزشک خبره و مراکز درمانی مجهز، توسعه نمییابد، بلکه امکاناتی مثل هتل محل اقامت، نحوه رفت و آمد و سایر موارد غیرمرتبط با درمان نیز برای گردشگر سلامت، اهمیت دارد که در این حوزهها، صنعت گردشگری کشور با مشکل جدی مواجه است.
در برخی کشورها نیز شاهد هستیم که هولدینگهای بیمارستانی وجود دارد که این هولدینگها به جذب گردشگران سلامت اقدام میکنند. مثلا در کشور ترکیه، شاهد فعالیت این هولدینگهای درمانی هستیم، اما در کشور ما چنین ظرفیتی رها شده است.
فقدان سامانهای جامع برای مدیریت گردشگری سلامت
نبود سامانه ای جامع برای مدیریت گردشگری سلامت موجب شده است که گردشگران سلامت، دست به دامان دلالان این حوزه شوند. در صورت طراحی سیستم نرم افزاری از سوی تولیت نظام سلامت برای معرفی امکانات گردشگری سلامت، معرفی شرکتهای قانونی فعال در این حوزه و حمایت گردشگر در همه مراحل، اعم از سکونت، رفت و آمد و درمان، گردشگر سلامت میتواند این اطمینان را داشته باشد که با یک نهاد رسمی طرف است و خیالش راحت خواهد شد که در همه مراحل درمان، او را تنها نخواهند گذاشت.
همچنین برندسازی برای مراکز درمانی کشور نیز انجام نشده است، طوری که مثلا هیچ کدام از مراکز درمانی کشور به عنوان برندی جهانی یا حتی منطقه ای شناخته نمیشوند که گردشگر سلامت با اعتماد به آن برند، وارد کشور شود.
حمایت نشدن از بخش خصوصی در حوزه گردشگری سلامت نیز از دیگر موانع توسعه گردشگری سلامت است که موجب شده است گردشگری سلامت در ایران، نتواند به جایگاه واقعیاش دست پیدا کند.
تولیت نظام سلامت نیز در طی چند دهه اخیر، اقدام مهمی برای توسعه گردشگری سلامت نداشته است و این صنعت همواره در زمره اولویت های دسته چندم وزارت بهداشت بوده است.
سازمان گردشگری کشور نیز از ظرفیت عظیم گردشگری سلامت در ایران، غافل شده است و حرکت برنامه ریزی شده ای در این حوزه از سوی این سازمان ندیده ایم.
البته تحریم های جهانی علیه ایران، فضاسازی منفی برخی رسانه های غربی و القای ترس از سفر به ایران نیز از جمله دیگر موانع توسعه گردشگری سلامت است که به حضور کمرنگ گردشگران سلامت در ایران منجر شده است.
با این وجود، پربیراه نیست اگر بگوییم دانش پایین اغلب فعالان گردشگری سلامت در حوزه مکالمه زبان انگلیسی، خبر کلاهبرداریهایی که گاه و بیگاه از گردشگران سلامت میشود، تفاوت بالای نرخ ارائه خدمات در مراکز درمانی مختلف کشور، دانش ضعیف در نحوه تعامل سازنده با گردشگر سلامت، تکیه بر روشهای قدیمی و منسوخ برای جذب توریست درمانی، ضعف در دیجیتال مارکتینگ مورد نیاز در حوزه گردشگری سلامت، سرمایهگذاری مالی پایین کشور در حوزه گردشگری سلامت، تعداد اندک شرکتهای خصوصی و قانونی فعال در حوزه گردشگری سلامت هم از دیگر دلایل رکود گردشگری سلامت در کشور است.
در کل با توجه به کاهش مداوم ارزش ریال و ارزان تمام شدن هزینه درمان برای گردشگران سلامت، میتوان این تهدید را به فرصت تبدیل کرد و با آگاهی بخشی و اطلاع رسانی گسترده در این حوزه، به جذب بیشتر توریستهای درمانی اقدام کرد و صنعت پرسود گردشگری سلامت را در ایران احیا کرد.
امین جلالوند
نظرات بسته شده است.